YAĞAN YAĞMURA İNAT
Tüm şehir rüzgarın savurduğu
sarı sonbahar yapraklarıyla dolu Etraf fena halde sessiz Ve biz Güçsüz, ve yurtsuzduk. Ceplerimizde boş ümitler Üzerimizde ağır bir kimsesizlik Ümitsizdik. Ama olsun Sen yum gözlerini Ben saçlarını öreyim Sonra öpeyim seni yağan yağmura inat. Kimsesizliğe, yurtsuzluğa inat. Bezâr/ |