İSİMSİZ OLSUN
Hüzün kusuyor sensizliğn yüreği
Perişan bir haldeyken sokaklar Ne senin üzüntün yıktı nede hüznün yaktı Seni senle severken yitik oldu sevgimiz Dalı budanmış çiçeksiz ağaç gibi oldum Zaman içinde zaman yaşadım delice Mekan beni sarmalayıp kuşatmadan Yüreğimin dehlizlerine inmeliyim Hiç ağlayamazken bu adama noldu ki Yürğindeki fırtınalarda kanlı yaş var Dokunmayın ellemeyin yanan yüreğimi İnsafa gelirse yar sarar yaralarımı isimsiz olsun yağan yağmur Çünkü içimin közünü söndürüyor Yokluğnda var olmak gerekirken Varlığınla hasret bıraktın sen beni |