Sakin bir gece...
o kadar sakinki, kırdığın kalbin çıtırtıları duyuluyor.
duyuyor en sağır insan!
karanlık aynı gece...
öyleki ne göz gözü, nede gönül gönülü görüyor!
o denli işte...
sen, elinde bişeylerle uğraşıyorsun, ne olduğunu göremesemde onlar senin ellerin.
ellerini iyi tanırım...

beklemek zor diyorsun, yine yeniden susarak..
pek konuşmuyorsun
neyseki ben, sessizliğinle tanıyorum seni...
Sen sustukça ben daha çok konuşuyorum; arayı kapamaya çalışır gibi..
kapanmıyor yaralar!
Ve mesafe oluyor her susmuşluk...

karanlık sisli bir ortam.

ve ben görüyorum
konu sen ve ellerin olunca görüyorum...

Görüyorum
kimsenin görmediği temiz yüreğini..
Göz gözü görmesede gönüller bir olsun!
Sen sus! ben hep, seni konuşuyorum

Seni se......!
Ne?
Sende benimi?
Hıhı mutlaka, tabiki

Salise Erol. (Urfanın Gülü)