BIRAKIP GİTTİN USTA(Değerli büyüğüm şair ve ressam Hülvani Baştuğ’un aziz hatırasına.) Hakkı yazan kalemdin, o yüzden nadideydin, Bizim gibi kabukla hiç olmadı ki aran. Hem özü yaşar iken üstelik abideydin Resulullah kılavuz, pusulan idi Kuran. Hece senle üşüyor camia yetim kaldı Ötelere binitin, musalladaki saldı. Sana can dostlar ile; hazırlar iken pasta; Tam da şiir gününde; bırakıp gittin Usta!... Boynumuz bükük şimdi, günü hazan kapladı Söz bitti havsalamda; döndüremem dilim lal. Gözümün pınarları denizleri topladı Acımı boşaltmaya içimde kalmadı hal. Ne yapsam bilmiyorum, haberine şaşırdım Gücüm yetse ömrüne, benimkinden taşırdım. Zemzemi yudumladın, sunulan gümüş tasta; Tam da şiir gününde; bırakıp gittin Usta!... Bak şiirim ağlıyor, mısraların tadı yok, Hayalet gibi gelir, sensizlikten imgeler. Kafiyenin başında, beklemedikleri şok Tutunmadan dökülür, son kıtada simgeler. Başlığı koyamadan mürekkebim kurudu Yapılır mı be hocam, kan beynime yürüdü. Seni seven gönüller yatağa düştük hasta; Tam da şiir gününde; bırakıp gittin Usta!... Kadere inanırız, boynumuz kıldan ince Ömür hitam bulduysa, emre karşı gelinmez. Destur deyip Azrail, kapıya dikilince, Kazıdıksa dünyada, kalpten iman silinmez. Çektiklerin kefaret, nurlar içersinde yat, Kavuşmanın keyfini; sonsuza kadar da çat. Bilesin ki ardından, bütün dostların yasta; Tam da şiir gününde; bırakıp gittin Usta!... İsmail Süklüm 24 Mart 2014 Kastamonu |
Mekanı cennet olsun.
İsmail hocam yüreğinize sağlık..
Saygılar..