Bir kere kayıp ederse mutluluğu
İsterse vursun sana milli piyango
Sığamasın hiçbir şehre
Hiç bir köprü bağlayamaz
Artık bizi bir yere


O bir uzaya gidip dönmeyecek bir mekik
Parçalanmış toz bulutları gibi

O bir Meçhul sulara açılmış tabanı su alan
Hangarlar ı hüzün yükü dolu bir gemi.

Bir deniz kıyısı arar gözlerin yüreğin
Uzun uzadıya bakıp dalga dalga kaybolursun
Kumlara çakıllara karışır hayallerin

Sonuna kadar böyle gidecek
Yemiş çünkü bir kere darbeyi
Hiçbir şey artık mutlu etmeyecek


Direkleri yaralı yüzü sıvalı bir ev gibi
İçten içe kemirecek kederler
Gelen her yeni günü.



Öyle yan yollardan yürüyen sen.
Köyde büyüdüm inek de güttüm ben
Ne var bunda


Anlatılanları çözüyorum bir anlayamadım
Sende ki iki lisanı.
İnsan kayıp edermiş eder
İnce kalbinden bir değer
Göz bebeklerde koca koca sandığını insanı.

Avuçlarında patlayacak bonba arama
Pimi çekilmiş şarapneller dolu yüreğim


Diken olmadık hep ötekilerden sayıldık
O kadar yakın o kadar uzak yaşadık.
Hep aynı yerlere parmak bastık.,
Yan yana görünen iki yabancı olduk
Ne sen döke bildin nede ben sana içimi
Dönüştü sevdalar kine nefrete
İkimizi de götürür bu pan zehiri

Kapıyor parmak uçlarından önce
Sonra da gövdeni
Tel tel kopuyor halatın ipleri
Katılaşmış kara kalpler simaya vuruyor rengini.



.
.