İnsanlara İnatne vardı yüksekten korkacak mart geldi geçiyor çatılar yine bensiz çağıran yok seslenen yok hep kapı dibin de kimsesiz çaresiz kendi sesimi ancak kendime duyurabiliyorum kuyruğum dilime bağlanmış ne dilim bırakıyor nede kuyruğum ayrılıyor dönüyorum etfafım da daire çizerek içi boş bir dünyaya hapsediyorum kendimi dağsız taşşsız topraksız susuz bir gezegendeyim sanki gönlümü dalsız kendimi yalnız ve garip hissetmemek için dağ oluyorum içim de kayalarda yeşeren yaban gülü gibi açıyorum gerçek dünya da yaşayan yalancı insanlara inat kendi mezarımı yaşamak için düşüncelerim de toprak oluyorum kazıyorum kendimi yazıyorum kendimi gizliyorum ayımı yılımı yaşımı çamura belenmiş hayat sayfalarıma kolayca okuyup anlayan olmasın diye............ 21/03/2014 Muhtar Gazi TOPAL MALATYA |