MEMEDİM
MeMeDiM
Göremiyordu kara çalmıştı ufuklar, Karalar bağlamıştı gökyüzü, Süt kara kana bulanmıs, Ay karalar bağlamıştı avuçlarında. Karaları aşıp arşa çıkmıştı ruhu, Elinde bir avuç toprakla ruhunu vermişti, Topraktan gelmişti toprakla gidiyordu, En sevdiklerinin elinden toprağa verilmişti. Ah etmedi,söylenmedi kimseye, küsmedi. Bunca kara içinde aydınlıktı gözleri , Hakkı kalmadı,helallik istemedi. Huzurluydu; gözleri açık gitmedi. Sevdikleri için,vatan için ön safa koştu, Gaffar sıfatına sıgındı ALLAH dedi, Bire bin kan katarak can verdi, Anam dedi yarim dedi oğlum dedi.. Elleri hep yükseklerdeydi,gözleri semada, Altı aylık oğlunu bıraktı arkada, Vatan uğruna namus ugruna HAY dedi, Şerefini göklere cekti memedim.. |