Toprağı kokluyorumYere eğilmişim toprağı kokluyorum Bahar kokuyor, topraktan. İçime bir ferahlığın dolduğunu hissediyorum nev bahardan. Ve kulaklarımı verirken daha, Kuş seslerini duyuyorum yeşermeye başlayan ağaçlardan. Cıvıl, cıvıl, ne güzel ötüyor kuşlar. Yere bakıyorum Biraz ötemde geziniyor bir cilt kumru kanat gererek. İkisi de, birbirinin sevgilisi anlaşılan. Toprağı kokluyorum Son Cemlenin düştüğü yerden Buhar kokusu geliyor yüzlerime, günesin değdiği yerden. Ve bir de Veysel Şatıroğlu geliyor aklıma Ruhu şad olsun. Benim sadık yârim kara toprak demişti bana. Bir gece vakti evinde ben, onun sazını sözünü dinlerken. Toprağı kokluyorum. Bahar güneşinin, gözlerime yansıdığı bir zamanda, Ve ılık temiz bir havaya soluyorum Ne güzel, Ciğerlerimi havayla doldururken, nergislerin açtığı tarlalarda Sevinçle koşturuyorum. Papatya çiçek toplayan köylü kızları gibi Mor çiçekli dağlarda 21 Mart 2014 Yüksel Şanlı er |