Mukabil*
Bir halden bilmezi hadsiz sevince
Dermansız derdime sessiz dil oldum O yar beni can evinden kovunca Ebrehem yüküme denksiz fil oldum Bir umut diyerek gönül eylerken Yorgun aşkın deryasını boylarken Dur dedim dilime sitem söylerken Nefsine taş atan ebabil oldun Acıma yüklendim onu yermedim Sevda bahçesinde huzur dermedim Çok zulüm etse de kabil görmedim Hançeri sinemde bi Habil oldum Görmedi peşinden baktıklarımı Gözlerimden kaynaş döktüklerimi Hazanım bilmesin çektiklerimi Her derdine bin kez mukabil oldum |
Bir umut diyerek gönül eylerken
Yorgun aşkın deryasını boylarken
Dur dedim dilime sitem söylerken
Nefsine taş atan ebabil oldun
Acıma yüklendim onu yermedim
Sevda bahçesinde huzur dermedim
Çok zulüm etse de kabil görmedim
Hançeri sinemde bi Habil oldum