Hüsnü Ala!..
Gökyüzüne üfledim ve yağdı yağmur,
Düştü bir boş, bir rakı dolu bardağa. Boş olan yarısına kadar gargaralık olur, Rakı olan, kıvamına gelir boğazda… Sana edemem şikayet, yetersiz olan benim! Ne rakıya, su olabildim, Ne de kelimelere kifayet. Adam desen; yarım yamalak, Aşık desen; Mecnun’dan hallice, Sesim sana “Leyla” der bağırarak, Yüreğim “Hüsnü Ala” der sessizce. Gül yüzüne söyledim ve aktı gözlerim, Düştü damlalar yüreğimden kalkan tabuta. Her kolda sana söylediğim aşk sözlerim, Anca mezarda kavuşurum ben bu aşka… Sana edemem şikayet, yetersiz olan benim! Ne sana yar olabildim, Ne de sözlerime senet. Adam desen; yarım yamalak, Aşık desen; Mecnun’dan hallice, Sesim sana “Leyla” der bağırarak, Yüreğim “Hüsnü Ala” der sessizce. Uğur İNCEKARA Yazım Tarihi : 17 Mart 2014 |