Ret ve Sakal
Şiirsiz şairler de bilirim
Karanlığın kıymetini bildiğim gibi gece Tuttuğum gibi sımsıkı kendi ellerimi Kenarda yaşamaya devam ettiğim sürece Hayatta kalanları sürüklüyorum Hep yeniden yaralanmaları üzere Ve taşıdığımda hepsini çeke çeke siperlere Bir kendimi buluyorum Ben kendimi mi sevmiyorum ? Çok öte odalardan gelmesi gözlerini ovarak Ağlayabileceğine hiç ihtimal vermediğim altmışlığın Ben diye bir masal var bana, yalnız bana Tozunda top oynadığı hatıralarımın Sahi sevmeli miyiz aptalları da ? Haklısın şimdi bunu da nereden çıkarttım Duydum ki pek hazzetmiyormuş kadınlar Evet Ben de bundan sakal bıraktım H. Barış Beledin ruveranva.tumblr.com |