Budala
’Alçak’ gönüllerin dünyası;
Bir koltuğunun altında kahkahası, Öbür koltuğunun üstünde yası, İlgi ve önem uğrunadır dram dolu provası, Ve makam koltukları üst üste; Bu hangi sahteliğin arkası, Hangi soygunun en önemli safhası, Kimin ki şu dünya, bu neyin sefası! Sandıkları açılacak diye korkar, Sakladıklarından utanır; Utançlarıyla saklambaç oynar, Utancını da saklar ya, bilmez mi? Vicdanını da kendince paklar ya, Hissetmez mi? ’Gündüz’ gözükür geceler ona, ak gözükür karası, Anlamaz, üstünlük budalası. |