RUHANİ AŞKTAN ÜSTÜN DEĞİLSİN ARTIK YAR
Ben bir gece üşümüş
Yüreğine kadar gelmiş Pencerene konmuştum yar Gördüğün halde beni içeri almamış Titreyen bedenimi fani bir kalbe bırakmış Pencerende o gün beni öldürmüştün yar. Gözlerinin perdesinde süslü bir boncuk tanesiyken Sen keyf-i alâya teslim olmuş, Arş-ı alâya meydan okumuştun yar. Bütün fani bedenler sana mezar olsun diye, Kendimi ruhani bir aşka gömdüm yar Şimdi ben şefkatinden mahrum kaldım ya, Görki artık sen de ruhani aşktan üstün değilsin artık yar. Varsın işitmiyeyim sesini, Varsın dokunmayayım o kadife tenine, Varsın bakmayayım o hayat dolu gözlerine, Bir yer var ki göğüs kafesim de, O bana yeter de artar bile yar. Cansel Işık /Manyakaşkıngelini |