İlk Şehid Olan Kadın Sümeyye Annemiz ve Asırlar sonra Medeniyyetimin topraklarına kanlar içinde düşen bütün Sümeyyelere, bütün mazlum yüreklere ithaf olunur.

ZULÜM DEVAM ETTİKCE BENİM YÜREĞİM ASLA HUZUR BULMAYACAK.

Bir ifriti gecede
Sessizce kayarken
Yıldızın göklerden
İniyordu Meleklerin gözyaşları
Yeryüzüne yükseklerden
Gül yüzün
Fosfor bombalarıyla parçalanırken
Simsiyah saçların
Kıpkızıl bir renge boyanmıştı
Ki onlar şahitlik edecekti Sümeyye
Hangi hakla; büyümesine
İzin vermediniz diye zalimlere

Masum dudaklarından dökülen
İki damla kan
Ki elleriyle silecekti
Kalbini bağrına basarken
Yüce Nebi

Vurulurken mi öğrendin
Böyle acı gülümsemeyi
Neydi görünen
Zeytin yaprağı yeşil gözlerine
Cennet kıyılarından Sümeyye

Kim bilir;
Kaç zulüm çağı geçti
Çocuk yüreğinden
Kim bilir nasıl çaresizdin
Önce annenin
Sonra babanın
Sonra kardeşlerinin
Son bakışlarına şahit olurken
Kim bilir kızıl kanlara
Boyandığında bedenleri
Yüreğin nasıl parçalanmıştı
Kim bilir daha nelere şahit olmuştu
Masum gözlerin çocukluk çağında

Yiğitler çekildiğinden beri
Kadim topraklarımızdan
Bir kez daha kanın aktı asırlar sonra
Elinde Davudi bir taş
Bir adım bile geri durmadan
Gözü kara dikildin ve direndin
Çelik yığınları içindeki vahşilere

Filistin’in her bir köşesinde
Vurulup düştüğünde
Ağlıyordu Melekler yukarılarda
Sen Zümrüt Kanatlı Ankalarla
Meleklerin eşliğinde uçup giderken ötelere,
Kim bilir Sümeyye
Kim bilir hangi Cibril Nefesli Melekler
Avutuyordu yüreğini.
Sen varırken Ak Kanatlarla
Cennet kıyılarına
Yeşil Kanatlı Süvariler
İniyordu yeryüzüne
Sen Cennette büyürken Sümeyye
Sana dünyayı dar edenler
Cehenneme yürüyecekler

Erzurumlu H.K.