Öldü diyorlar
öldü diyorlar eski bir arkadaş
yaşı bana eş geride bırakmış iki oğul ikisi de daha çocuk çok sevmiş olacak annelerini de almış yanına giderken yetimliklerine mi daha çok yanarlar bilinmez öksüzlüklerine mi bakınca gözyaşlarına anneleriyle babalarına akan gözyaşları eş öldü diyorlar eski bir arkadaşın annesi bakıyor gözleri doğduğu eve gözleri olmasa da sesi son kez diyor son kez o ev ki önce babasını sonra annesini Yolculamış ölüme evimi olur ki artık içinde annesi ve babası olmazsa o yer son kez bakıyor son kez sanki içinde doğmamış gibi kucaklamamış gibi sevdiklerini hiç öldü diyorlar çocukluğumda bıraktıklarım ne çok parçammışlar parçaları eksilince hissettim akif tütüncü |