BİR SÜRGÜN
Sürülmüşüm bir hırçın inat uğruna
Kendi memleketimden kendi diyarımdan Bir işe yaramaz bez parçası gibi Atılmışım ıssız yaban ellere Yandı canım be arkadaş yandı Ben acizane gül fidanıydım Kopardılar beni gövdemden Koklayıp koklayıp attılar bir kenara Ruhumu söktü birileri bedenimden Bir zavallı çocuk gibi kandırdılar beni Benle oynayıp oynayıp alay ettiler Yüreğimdeki masum çocuğu ağlattılar Yanlız kaldığımı anladım ilk defa Çevremde kimsecikler kalmamıştı Bir rüya gören bebeği uyandırmışlar gibi Uyandırdılar benide güzel uykumdan İçimdeki çocuğu susturdular adeta Ya da çevremdekileri sildiler bir daha Sevdiğim insanları görmiyecekmiş gibi Anlaşılan ne ben vardım nede benden geri kalanlar |