KARANLIK TEN
Uzansam dokunurmuyum ipek saçlarına ya da sadece bir teline?
Belli ki uzaktasın, buradan yollasam sevgimi geçer mi eline? Kollarımı açsam, hançer gibi saplasam parmaklarımı boşluğa, Dönsem etrafımda,arasam,belki bulursam sarılıyım diye beline Çöksem olduğum yere, okşasam karanlığı benziyor diye tenine. Aşkın mı beni kör eden, yoksa benim kör olacağım mı vardı? Karanlık dünyamı senin sevgin mi, yoksa kara sevdam mı sardı? Ya ben sevince güzelleşti gözlerin ya da ezelden beri hep vardı. Galiba yer yok bana kalbinde ya da benden öncede orası yine dardı. Sahi, söylesene be ahu gözlü meleğim sen gerçekte var mısın? Yoksa bu sonsuz karanlıktaki kör gözlerim seni var mı sandı? Mutlu TURGUT |