Canda Canımdın Annem
Dört kumanın üstüne vermişler on dördünde
Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Gencecikken dul kalmış o hep geçim derdinde Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Vermiş başlık parası almış aşiret beyi Onbeşinde doğurmuş çocuk yaşta bebeyi Hatırlıyorum hani ağlardın kader deyi Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Bakmaya kıyılmazdı o nur dolu yüzüne Namertlik hiç giremedi met oğlu mert sözüne Hem babalık etmiştin hem analık kızına Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne İsteyenler olurdu değişir mi eşikler Derdin atın yerine bağlanır mı eşşekler Kadın şereftir derdin kadın er evin bekler Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Her kelimen bin öğüt verirdi anlayana Anan osmanlı kadın derlerdi ya hep bana Bilsen nasıl gururla bakardım öyle sana Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Anne ya babam derdim gelecek kızım derdin Sekiz yaşında idim mezarını gösterdin Demiştin dağ çiçeğim işte geçmeyen derdim Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Kul Garib’im yokluğun depremler yaratıyor Hayat dert yükledikce hep seni aratıyor Sensizlik zehirli ok şu sineme batıyor Sen anaydın sen candın eşin bulunmaz anne Emine Çerçi |