ANA RAHMİNDEN
ANA RAHMİNDEN
Ana rahminden dünyaya bakar dururdum Etrafımda sesler odamdan duyuyordum Karanlık bu odamda evreni görüyordum Ağlayarak pazara çıktım yola koyuldum: Günler aylar yıllardan ardın sıra giderken Bu kainat evreninde doğa ile büyürken Vadiler pınarlardan nehirlerden aşarken Yüreğimin sesini ruhumu ile dinlerken: Büyüdüm hayatım geç olmayacağı bilirken Dünya evren güzelliği nazar ile bakarken Yavaş yavaş kaderi alın, yazıma şifrelerken Hayat ile bulunduğum zamana bütünleşirken Artık büyümüşüm dünyaya başka bakışım Hayal değil gerçeklere ruhum ile akışım Doğa bana ben doğanın özüne dalmışım Yeryüzü bana oldu mu sevgi ile yoldaşım Bir pınar başında oturup derin düşünürken Yorgun kalıp uyku dünyasına dalarken Karşımda bir ağaç masum halde bakarken Ağaca sordum hayatını bana anlat derken Ağaç başlar önce bir çekirdek var olurken Daha sonra rüzgar eser toprağa düşerken Ana madde toprak olunca hayat bulurken Kabuğumdan çıkarak yeryüzünde biterken... Önce bir fidan oldum her sene büyüdüm Sonra dahada gelişip dal budak oldum Yaprak yaprak açarak meyveye döndüm İnsanların sofrasına gelip bereket oldum Düşünen insan evrene bakıp ibret bulsun rabbi’min mekanına verdiği emirle yürüsün Bu alemden öteki aleme iman ile yürüsün Mevlam verdiği nimete hamdü sena olsun Dünya güzelliğine dalıp ahireti unutmadan Hayat yolculuğuna yalnız kalıp kalmadan Yüce mevlamın huzuruna imansız varmadan Huzurlu yaşam istiyorsan şeytana uymadan Dost güzel söyler Al dostunun nasihatindan.. Kul Ervahı |
Sunduğun Şiirin alevli yangını dizeleri de tutuşturmuş…
Çok Beğendim.
…………………. Saygı ve Selamlar…