Belki biri gelmiştir belki biri gelmiştir
belki biri kapının aralığından bir not bırakmıştır

yağmur yağmıştır belki İstanbul’a
bitmiştir kuraklık

şimdi cemre düştü ya dağlar gelinciklenmiş
çiçek çiçek allanmış
bağlar yeşillenmiştir

kim geliyor kim gidiyor kim kalıyor belli değil
giden mi kalan mı mutlu

kimselerin kimselerden haberi yok
belki savaşlar bitmiş
bitmiştir kula kulluk kölelik
tutsaklık

sevdanın yerine sevgi
aşk’ın yerine saygı
insanlık kazanmıştır

belki biri gelmiş çalmıştır kapımı evde yoksam
ya bir adres soracak ya bir bardak su isteyecek
susamış biri


bir komşum bozuksa telefonu ve varsa evde hastası
ya çalmışsa kapımı evde yoksam
belki bir can kurtaracaktı komşunun telefonu
belki huzur belki hızır gelecekti ki kapım kapalı

açıp kapıyı gitse ya kapılar kilitsiz
ağızlar bantsız
ayaklar prangasız

hak hakkaniyet hamiyet vefa şefkat’açık olsa kapları sevgi sebil
aslı sureti bir insan
yüzü astarı aynı renk
her yer çayır çimen çemen

ben de bir not bırakıp gidiyorum
anahtar paspasın altında

gerçi gelecek kimse de yok belki
öğrenciler gelir üşümüştür Tekir kedim gelir
susamışlardır
üşümüşlerdir

komşuma misafir gelmiş evdeki bulguru bitmiştir
bir tas bulgurun var mı demeye gelir

gizlimiz saklımız yok birbirimizden girer kilere alır
en yakınım peygamberin miras bile hak gördüğü
külüne muhtaç komşu komşunun ve bana en yakın akrabam
madem ki din kardeşiyiz

içiniz daraldı değil mi belkilerle
oysa ne olacağını bir saniye sonranın kim bildi ki bu güne değin

şimdi geldi konu kapıya dayandı
yani şu gönül kapısı
sevginizse sebil

dolsun taşsın yağmur yağmur bereketiyle
belki kurtulur dünya kurtlanmaktan çürümekten ayrışmaktan
yekten artık

anahtarım paspasın altında
evim geniş dünya bile girebilir

kapısını kilitlemeyin gönül kapınızın belki hızır belki huzur gelir

Yüksel Nimet Apel

4/Mart/2014/Salı/Bodrum