DÜŞÜRÜRDostların açdığı yara kanarken, Damarlar daralır dara düşürür... Sevdanın közü aşkla yanarken, Dil susar lebin nara düşürür... Her olur olmazla dostlar darılmaz, Mert yürekde gönül bağı kırılmaz, Bin bir mihnet ile dosta varılmaz, Can içinde canı zora düşürür... Mağrip de başlatıp maşrık’a taşır, Hak için sevenler kalpde buluşur, Turnalarla diyar diyar dolaşır, Gezdikce yolları yare düşürür... İnsan olan dostluk nedir bilirler, İmbat gibi eser eser gelirler, Tomurcuk açıpda tende kalırlar, Bakdıkca gözleri nura düşürür... Ozanların bazen telli sazıyla, Bazen anlatırsın dostun yazıyla, Çekersin yükünü eda nazıyla, Bir kez kırılınca tora düşürür... Koyun olur ardınsıra meleşir, Dostluk er kişiye güzel yakışır, Gönülden gönüle gözle bakışır, Nazarı sineyi zara düşürür... Dost yurdunda birgün divan kurulur, Dostun vuranlardan hesap sorulur, Ömür biter nefes canda yorulur, Boşalan kafesi yere düşürür... Hep baharın leylakların dalında, Gül açarmış dudağında dilinde, Dost kemerdir sevgilinin belinde, Sardıkca kolları yana düşürür... Ekrem ÇETİNKAYA VaTaN25 26.2.2014 |