Sessiz Bir Ağıt Zamana...’Yok anneden başka bir kucak.. Olmadı olmayacak...’ Avuçlarında kalan son nefesimle yıkadım hüznünü Hüznün, boynuna asılı gerdanlığındı anne… Susmazken kör gece, Avutan ninnilerin neden sustular, Neden çekildi damarlarımdan damlayan kanlar? Gerçekler anlattığın masallardan çok mu uzaktalar? Ürkmeyeyim diye, Gözümü kapattığın her şey çıktı karşıma.. Tuzunu duydum yaşlarının dudaklarımda Yüreğin titredi anne Değdin, Hazanı, mevsimi belleyen ömrüme… Suskunluğun çınlıyor kulaklarımda Son çığlığın asılı kaldı penceremde Her bir sebebin aklımın gizli detaylarında... Avuçlarında kalan son nefesimle yıkadım hüznünü Hüznün, dizlerinde ağlayan çocuktu anne... Derdin ya, Tanrının elinde asa, Adaletlidir her nasılsa Kinin pası bile Eridi yılların ışığında Aşka dokundum ben, Senden habersiz… Açtığı derin izlerin üzerine kapaklandın Kapattın… Bu izler dikiş tutmaz zannederken Sen onları nefesinle yaladın… Avuçlarında kalan son nefesimle yıkadım hüznünü Hüznün, bileğinden sarkan bileziğindi anne… Bak; yürüyorum düşe kalka kelimelerin ucunda Uyanda sıcak bir çorba içireyim avucumla. Yüzün neden bunca beyaz? Ellerin… Ellerin anne… Neden durmuyorlar yerlerinde? Isıtayım seni, yanına beni al da, Gerçekten uzak masallar anlatayım sana, Gecenin koynunda… Gülmüyorsun sen, Neden bunca soğuk diş etlerin? Ellerin anne… Ellerin… Avuçlarından akan son nefesimle yıkadım hüznünü Hüznün, insan kılığında azraildi anne… Erken aldı seni yanına… Elif SEZGİN |
beğeni ile okudum şairim
bu şiirde size o duyguyu veren o yüreğinizi kutluyorum.....