MEÇHÛL
Esmer bir gökyüzü,
Ağladı, ağlayacak şimdi. Yemyeşil ağaçlarda kaybolacak Bisikletli bir çocuk. Ve kalbi yıllar sonra, Paramparça... Nereden bilebilirdi kıymetini, Yitirdiği sevinçlerin, Bırakırken çakıllı yolda. Oysa, Ardına bile bakmadı, Koşarken yarınlara... Kim bilir kaç yaşında O çocuk şimdi? Kaç sevda biriktirdi yüreğinde? Kaç bahar yeniden âşık oldu? Belki biraz hüzün kokladı Hayat ağacının dallarında, Belki acı ve elem vardı, Gül dikeni batmış avuçlarında. Masumiyeti saklı mıydı hâlâ, Yoksa o da yalan mıydı artık, Büyüyen yaşamın kıyısında... Meçhûl bir yolda çocuk. Bir tarafı çakılla dolu, Bir yanı, uçurum kenarı... MUTAHHARA ARLI ÖZKÖK muti |