BİZ ÇOCUKKEN İNSANDIK
Biz çocukken…
Küçücük kalplerimizde , Büyük sevgiler taşırdık. Yağmur kokardı saçlarımız. Ellerimiz çekirdek tuzuyla yıkanmış, Mağara kokardı. Sarılırken yapışırdı yanaklarımız. Biz çocukken… Hayaller sınırsızdı, Sevgiler sınırsız, Aşklar sınırsızdı , Ülkeler sınırsız. Biz çocukken … Pijamayla çıkıp oynardık. Ne altı uyardı, ne üstü, Ne tatlı sözler bilirdik, Ne siyaset. Ne de adam kafeslemek. Biz çocukken… Sevince seviyorum, Sevmeyince sevmiyorum derdik. Biz çocukken … Bir kırmızı vardı ,bir de pembe. Gülüşlerimiz uzardı güneşe. Biz çocukken… Gülerken ağlayan, Ağlarken gülen, Kin tutan kalbimiz yoktu. Anında verirdik Sezar ‘ın hakkını, Borca yaşamak yoktu, Vadeli,parça parça. Biz çocukken… Kırmızı çizmelerimiz vardı , Israrla aldırıp, sonra utanıp da giyemediğimiz, Arkadaşlarımızın yok diye. Biz çocukken... Minik ellerimizle , bölüşürdük çekirdeği bile. Şimdi büyüdük !.. Kocaman kalplerimizdeki, Minik sevgilerle küçüldük. |
Yazan kalemine sağlık...
............................................. Saygı ve selamlar..