...


hayat kımıldamadan duruyor aramızda
gökyüzü nefesini tutmuş
kuşlar kanat çırpmaktan yorgun
yaşamıyormuş gibi oturuyorum
pencerenin önündeki taburede
tütünü ciğerlerine çeken ben değilim
kimden yadigâr ölüyüm


zehirli sarmaşık zaman
dolanmış mevsimlere
çoktandır yağmurda yağmıyor
bir rençberin elleri gibi
çatladı toprak
sanırım dünya yaşlanıyor


bir erik ağacının dallarına kuruyorum saati
baharla beraber uyanmak için
biliyorum birazdan şubat gidecek
az sonra mart gelecek
sorun değil nisana da ben giderim
zaten mayıs şairlerin elinde rehin
gün sayıyorlar haziranda ölmek için
ömrüme son dua yaz gelsin


oldum olası karmaşık bir ruh taşırım
sorsalar filmlerle bile kavgalıyım
çoğu kimse görmez içimi
sert kabuğumun altında
içli bir ceviz sandığım
kırsalar dağılırım
toparlayamam hüzün bağlarımı
asma yapraklarına düşer gözyaşlarım
üzüm gözlüde değilim ki


olumsuz düşüncelerimin kıyısına köşesine
olumlu düşünce örneklerinden tabelalar astım
‘lütfen yeni sönmüş bir hüznün küllerine basmayın’


fırtınasından yılgın rüzgârın
kuru gazellere tutunduğu gibi
tutundum kendime
ilk işim kafatasıma karanfil ektim
bahar yeniden göç etti düşüncelerime
mis kokuyor tebessümlerim
uzattım ayaklarımı keyfimin üstüne
sevgili(m) aşk bize gelsin
karşılıklı iki fincan muhabbet içeriz
yıldızlı günlerin altında çoğalıp
güneşli bir gecede tükeniriz


ah bu karanfil kokusu delirtti beni
ağır romantik kriz yaşıyorum
toplandık bekleme kurulumla
iğne deliğinden geçirdik kalbimi
sevmece usulü
kar manzaralı pencereme
papatya desenli perdeler diktik
kalemim kağıdım hikayem
bi cümle dizildik
‘üstüm başım ıhlamur kokusu’
yâr gelsin yaz gelsin







Seyran Tankuş