YOKLUĞUMA İNANMAgeceyi sımsıkı örttüm üzerime. yine de uyku gelmedi gözlerime. bilirim ki, yalnızca Senli hikayeler uyutur beni bu şehirde...! telaşım yokluğundan değil aslında yastığımla kavga eden uykusuzluğum, ağzımı saran çayın, odama sinen nikotin kokusunun, şehrimdeki bu boşluğun sebebi değil ki yokluğun...! nedeni olsaydın eğer, yüzümdeki hüznün çizilmezdi baktığım her yere; gözlerimle yüzün...! ---Seni, sensiz yaşatmak nasıldır bilir misin? önce/mi yok saydıran anılarım, beynimin her bir köşesinde gezinirken... tenime işlemiş nefesin, sonra/mın kapılarına kilit vururken... durmadan sana koşmak isterken dilimdeki hecelerim, bendeki bu varlığına ben, nasıl sensizlik derim...! bak... çocukluktan kalma gülüşlerimi yapıştırdım suratıma kokunu da dağıttım şehrin havasına yürü dedim ayaklarıma ekledim soluğunu soluğuma bıraktım kendimi senle dolu sokaklara gitme vakti geldi şimdi, yüreğimde bıraktığın dokunuşlarına. hadi kalk uyuma...! bırak gözlerindeki yaşları aksın, saklama basarım tuzunu ben acılarıma yeter ki sen yokluğuma inanma...!!!! /NergizA/ |
Şiir akışı anlatımı
düşünürlüğü satır geçişler
takıntısız
mükemmellin üzerinde
bir paylaşım olmuş
benden tam puan kutlarım