Zalimi Yıksın Ahım!..Ben dağda, kulübede, karanlıkta doğmuşum. Kâh kurumuş toprakla, kâh yağmurla yağmışım. Bağlıyım yoksulluğa; dert, döşüme yapışık.. Sırtım yüke, kırbaca; bağrım, oka alışık. Bin çileyle yoğrulmuş, pişmiştir her canibim.. Muzdarip bir milletin acısına talibim. Salsın zalim zulmünü; iblis, fitnesin salsın.. Sırtlanlar, yarasalar… Gönderin; bana gelsin! Bırakın, ben çekeyim bu âlemin yasını… Yıkasın göz yaşlarım, karanlığın pasını… Çarklar beni bilesin; kalmayın zordan hali.. Çıkarım kayalardan saf pınarlar misali… Yarılan, başım olsun; kırılan, bileklerim… Durmak mı ? koşuyorum, koşmazsam, emeklerim.. Sevgi, kezzap olsa da aksın, gönlüme dolsun.. Ben, dikene razıyım; gülleri sizin olsun… Ol ilahi irade, kuşatsın her zerremi… Bir aşık olayım ki; unuttursun Kerem’i… İster sönsün güneşim, çoban yıldızım, ayım … Ferhat dağı delmişse; ben, göğe tırmanayım… Varsın yağsın şimşekler, ecel kessin yolumu… Canana can gerekse, ben tadayım ölümü… Bin doğup bin öleyim; adım-sanım kalmasın… Tek minareler melül, millet mahzun olmasın! Ateşler beni yaksın; zalimi yıksın ahım… Bu sıkleti çekecek güç ver bana ALLAHIM! Osman Onuktav Avar 1995 Menemen/ İzmir Düzenleme : 2013 |
Kaleminiz daim yazsın.
Gönülden selâmlarımla..