Hayal Ettim Karanlığa Bedenimi
yağmur vurur pencereme
uçun kuşlar uçun ak düştü saçlarıma turnalar da ses yok. hayal ettim geleceği sigaramın dumanı tersine esti düşledim güneşi. yapa yalnız kalmaktı belki ölmek ben yinede hayal ettim seni koparıp attı karanlığa beni hüzünlendim birden bire ellerim boştu titredi bedenim bulutlar ağladı ben ağladım sessizce. uyuyup kaldım saatlerce rüyamda aradım yine yoktun soluklandım biraz koklamak istedim yüreğimi yıldızlar ışıldadı soğuk duvarlarda. hayal ettim karanlığa bedenimi öyle çok korktum ki hem ölmekten hemde yapa yalnız kalmaktan... Hüseyin YANMAZ 21/02/2014 |
Yürekten dökülen hüüzün şiir tadını da alıp gönüllere
ulaşıyor.
Teşekkür ederim saygılar.