Kimse öpmüyor bizi
Güneş doğmadan önce horozlar ötüyor,
İkindi vakti tazecik genç kızlar köşe başında fısıldaşıyor, Akşamları hüzün çöküyor şehre, mahalleye, dağa ve yollara, Delikanlılar ‘dört büyükler’den tartışırken ‘tek büyük’ten de bahsediyor, Ölülerin üstüne çabucak toprak atılıyor akşam ezanından az önce, Kısacası hayat devam ediyor, ölenle ölmüyor kimse… Kimse ölmüyor ölüm tek gerçek diye, kimse ölmüyor tek güzel sensin diye… Kimse öpmüyor bizi, sümüklü çocukları, kimse beni veya seni öpmüyor gözlerimiz hüzünlü diye… (Postmodern şiir denemeleri) |
tebrikler