ESKİYORMUŞ İNSAN
ESKİYORMUŞ İNSAN
Bilseydim kıyamazdım, kendime İzin vermezdim, kimsenin beni üzmesine Bilseydim, her üzüntü, eskitir, örseler, beni Üzülmezdim, var’a, yok’a Taş yesem, eritirim derdim, midem de eskidi Taş kalpliydim sanki, durdu, duracak şimdi Başımda saç, gözümde yaş kalmadı, Bilseydim, ömrüm uzun olacak, böyle yormazdım, kendimi Ruh aynı, beden eskidi, taşıyamıyorlar birbirlerini Kimselere, köle etmezdim onu, bilseydim kıymetini Sil baştan yaşanmıyor hayat, bilmeli Bilseydim, el bebek , gül bebek, kendime bakardım iyi Ne gençliğe dönüş var, ne çıkış kabirden Kıymetini bilmeli, canların Her hayat, farklı bir senaryo, Ders alınmalı, her filimden benzemez kimse kimseye, ikizler bile.. Yaratanın sonsuzluğu bu, her an yeni yaratmalarda, Bu gözler aciz kalıyor, güzellikleri seyretmeye İstemek için değil, şükür için ibadet, et Nelere sahip olduğunu, kaybedince anlar, İnsan Bilseydim kıyamazdım, kendime İzin vermezdim, kimsenin beni üzmesine EMİNNUR ACAR |
bu şiirin varya,bi hikayeye konulan son nokta gibi olmuş.biraz içimi burktu ama.
ellerine sağlık canısı.