Döş kafesim
Bu gece karanlık örtmüyor ruhum
Şafaklar bir yıldız mesafesinde Perdeler tenimi üryan bırakır Çırpınır yüreğim döş kafesimde İncecik karanlık sokağı örter Ürperir sokaklar beni görünce Kaldırımda taşlar uykusuz bekler Ritmik hareketler ayak sesimde Köşeyi dönerken narin bir endam Rüzgara bırakmış gibi düşünü Yatakta bu gece yalnız uyusun Uykusuz sabahlar var ensesinde Kaldırımda tok bir ayak sesidir Ürkek ceylan gibi sarsılan endam Köşede beklerken süzülen gölge Eller çeketinin son düğmesinde Tabuta konmaya hazır kefenler Üryan bir bedeni örtebilir mi Yıldızlar kaçarak uzaklaşırken Ay yalnız uyuyacak...gölgesinde... |