OĞLUN ANARŞİST ANNE!
Ben henüz bir çocukken meydanlara çıkana
Yaftayı yapıştırır "anarşist" der geçerdik! Kötü gözle bakardık tabuları yıkana Arkadaş edinirken uslulardan seçerdik Bize göre ayıptı karşı gelmek yasaya Hiçbir şey düşünmezdik, kapılmazdık tasaya Biz toprak sahalarda top peşinde koşarken Onlar polis görünce birden depar atardı Biz çay partilerinde eğlenip de, coşarken Onlar eve gelemez sokaklarda yatardı Aslında haklılarmış, biz hep yanlış bilmişiz Ne bir yara sarmışız, ne gözyaşı silmişiz Biz anlam veremezdik dökülen onca kan ne? Gençlerin birşeylere isyan edişi neden? Meğer o yasaları kullar yaparmış anne Haksız yere vurulmuş, asılmış onca beden Hiç yoktan öldürmüşler Mustafayı, Mâhiri Bu vatan Zühre imiş, Deniz onun Tâhiri Haklı çıkardı işte onları geçen zaman Biz ise yeni vardık birşeylerin farkına Hepsi gözü karaymış, hepsinin gönlü yaman Karşı durmuşlar şerrin acımasız çarkına Cüce bildiklerimiz aslında birer devmiş Onlar ki bu vatanı bizden çok fazla sevmiş Şimdi ben de karşıyım ülkemdeki düzene İsyanımı anlatan şiirler yazıyorum Sitemler ediyorum milletimi üzene Hırsımdan ellerimle kabirler kazıyorum Demek ki anarşistlik rûhumda varmış anne! Bir insana vatanı en güzel yarmış anne! 17şubatikibin14. . |