İçimde Büyüttüm Sensizliği
İçimde büyüttüm sensizliği
Nice düşler kurdum ben, bir gün gelirsin diye rüyama Gecenin sessizliğinde yazdım sana dair mektuplarımı; Sensizken, sessizce.... Zifiri karanlıkta gördüm ay ışığındaki sırrı Güneş olup doğuşunu; karanlıklarıma Güneşti seni muştulayan Güneşti ışığını senden alan Seni gören gözlerdi değerleşen Hani sana olan özlemlerdi uçsuz bucaksız olan Şimdi yeniden demlendi bu duygular Sensin diye... Bir kitabın sayfalarında dolaştım Hayâlle kutlu ikliminde Asude esen rüzgarlardı seni bana anlatan Senin kokundu rüzgarla gelen Sonra kuşların kanatlarına takıldı sürgünüm Sonbaharın gelişiyle döküldü umut yapraklarım Vuslattı aradığım Beklediğim Kalbimin sesinde aradım seni... Seni anlatan kelimeleri Sayıları... renkleri... Duyamadım ilkin Hüzünlendim Issız kaldım yine Amansız yalnızlıklarımda seni dinledim Haketmesemde seni diledim İlkbaharla bekledim seni Yeşersin diye umut çiçeklerim Dünde bıraktım.. dünde kalması gerekenleri Şiirlerde seni aradım Sevginin adı vardı seni anan kelimelerde Peşine düştüm senli kelimelerin Zemheri bir kış soğuğunda Çölde susuz kalmayı istedim Anlayım diye seni Anlayım diye sende ki sırları Açılsın istedim kalbimin kilidi ... Ancak O’ açabilirdi kalpleri -Ela bizikrillahi tetmeinnul kulub- ... Hüzün çöken yüreğime, ancak sen olabilirdin teselli O yüzden Sen ol diye zemheri kış soğuğunda Çölde susuz kalmayı istedim... İsminde sonsuzluk ikliminin esintisi vardı Yankılandı kulağımda yine sensizlik O yüzden sayıkladım ismini yokluğunda İçimde büyüttüm sensizliği Nice düşler kurdum ben, bir gün gelirsin diye rüyama... Na’t, Şubat/2014 Furkan Selçuk Soylu |