Meğer İstanbul Senmişsin
MEĞER İSTANBUL SENMİŞSİN
Pürtelaş meramıyla, kelimeler tutuşsun Eyüp Sultan’da kuşlar, -hû hû- diye uçuşsun Ufkunda helecanlar, rüzgâr ile buluşsun O müreffeh hayatın bütünüyle seferde Mâzinden alıntınla, sereserpe her yerde Bir fısıltı dolaşır karında, yağmurunda Peygamber müjdesiyle, Fatih var damarında Özlem vuslat hayâli, kursada sularında Sana bağrında yatan, Necip Fâzıl’ın yeter Surlarında beyaza meftûn kızılın yeter Beyoğlu Ağa Camii, değişmez adresinde Abdülhakîm Arvâsî, duyulur her sesinde Anadolu can bulur, mukaddes nefesinde Tasalanma olsa da, derinden yaraların Hâlâ dün gibi tâze, mümtâz hâtıraların Çağlara ışık tutan, sönmeyen meşâlenle Sırr-ı aşkın peşinde, nazarlık mes’elenle Hep dâima verdiğin, ebed mücadelenle Hududu nihayetsiz hep bir umut gibisin “Medeniyet tahtının, belli ki sahibisin.” İstanbul iman şehri, bilir diyecekleri Ayasofya söyler bir gün bütün gerçekleri Yıldız Parkı’nda eşsiz, sarmaşık çiçekleri Çamlıca’da sevdalar, kalpten mahzun ve kırık Sessiz hatırlayışta, aynalarda hıçkırık Sürgündedir kumrular, aşk canlanır adında Şehirler pare pare, avunmakta şâdında Kâinat çalkalanır, varlığının yâdında Seninle her güzergâh, telaşlı bir yarıştır Ey İstanbul! Yolların cennete kaç karıştır Sultanahmet lebaleb bahseder hayâlinden Süleymaniye tutar, bırakır mı elinden Râyihalar boşalır, dûa salkar dilinden Hep aynı âşinalık, akşamüstleri, tânda Çayın başka tatlıdır, tâlihli Emirgan’da Silkelenir kopuşlar, muhabbetin sezilir Mahmurca bir edayla, Boğaz’ında gezilir Sen olmasan İstanbul, bu diyardan bezilir Yıldız kayar şavkınla, müebbed alır düşler Eşkâlinde tanımsız bir şehrayin gülüşler Mart/2015 F. Selçuk Soylu |
Yüreğine emeğine sağlık
_______________________________________Selamlar