O kadın
Öylesine geniş ve sevecen ki yüreğim
Suskun odama sığdırmışım her şeyi Çağlayan özlemlerim Mutluluğumun düşüdür belki Bazen akan yaşlar Yağmur tadıyla sararken gözlerimi Bazen de damla damla deniz olup Okyanuslarda boğulurum Her sabah güneşin ilk ışıltısı yüzüme vurduğunda Halen hayattayım demek bile Ne güzeldir yaşamak adına Mest olurum dünyanın nefesini içtikçe Ve o kadın gelir aklıma Acaba bugün de mutsuz mu diye? Keşke benim gibi olsaydı, üzülmeseydi hiç bir şeye Yoksa ben mi bastırıyorum mutsuzluğumu Kim bilir belki de? O kadın, evet o kadın Nedense hep onu düşünür oldum bugünlerde Nedense hep hayalimde Karanlık gecelerde seçerim göz bebeklerini Ve düşünürüm hiç bitmeyen hüznünü Neler var kim bilir? O mestinaz güzelliğinin ardında Naz sarhoşu desem değil Neden yitirmiş, hayata dair tüm ümitlerini Hani deşmek istemedim değil dertlerini Sanki paylaşmak ister gibi Sonra birden kalınlaşan bir duvar girer aramıza Anlayamadığım bir hüzün çöker yine kadına Baş ağrılarının altında yatan ne tasalar var anlatamadığı Susmakla, susmamak arasındaki gelgitleri Matem olup çöker yüreğime Of ne zor beklemek Dipsiz uçurumlardan geri dönecek mi? Yoksa eriyip gidecek mi gözlerimin önünde Neden düşünüyorum hep onu? Bugünde yine hüzünse arkadaşı Ona ne söylemeli? Bu gecede mi bütün uykusuz gecelerinde olduğu gibi Efkarla mı kapatacak gözlerini Ve yarın yine mi geç saatlerde alacağım merhabasını Yine mi geç saatlerde anlatacak veya anlatmayacak Özlemlerini... Yazan Ve Seslendiren Mehmet Fikret ÜNALAN |