Gece susmus, ölü toprağı serpilmişti ortalığa sanki..
Zihnimde ki düşünceler yine karışmıştı birbirine..
Umutlarım, gökyüzünden kaymaya hazır bir yıldız gibi bekliyordu..
Ben ise geceye tutunmaya çalışıyordum..

Yine hüzünlerim sardı dört bir yanımı
Saldırıya geçmeye hazır düşman gibi beklıyor adeta..
Benim ise silahım yok..! Kaçacak yerimde yok..!
Savunmasızım, yenilmeye mahkumum..!!

Gözyaşlarım kirpiğimin ucunda asılı kalıyor..
Gözlerimden süzülecek olan bir kaç damla yaş,
Düştüğü yerde, hüzünlerime yenilişimi çizecek diye..
Ağlamaya korkuyorum..!!

İçime atıyorum, biriktirdiğim her ne varsa..
Gömüyorum içime haykıramadığım ne kaldıysa..
En derinlere gömüyorum ki, kimse duymasın diye..
Ve saklamaya çalıştıklarımla beraber bende susuyorum..!!

Karanlık dünyamda umutlarıma tutunup,
Sessiz gecelerimde yalnızlığıma sarılıp,
Heybeme doldurduğum hüzünlerimi sırtlayıp,
Gözlerimde biriktirdiğim yaşlarla yol almaya alıştım..

Bu gece de yine yenildim hüzünlerime..
Ama öğrenmiştim artık yaralarımı tek başıma sarmayı..
Her yenilişimin ardından yaptığım gibi,
Bu gece de kanayan yaralarımı sarmasını bilirim elbet ...