karagün
sana yakın olmak dinlendiriyordu içimdeki fırtınayı
sonra açık ara önde hasretin vuruyordu gönlüme tedaviye gelen umutsuz bir vaka idim aşkına oturmuş bir volkan patlamaya hazır bir aşktım kapında hiç bir menfaat beklemeden sevmek duruyordu içimde tüm sessizliyimle yüreyimi yüreyine salmak tebessüm içinde hayallerde sevişmek duruyordu zulamda işte yine yoksun gerçekte soteye yatmış aşkın canlandırıyordu anılarını aklım gelip gelip gidiyordu çaresizliyimde umutsuzluğumu üç kağıda yapıştırıp çekerim içime belki sakinler durağınada uğrarım kafam ayılınca aleme sana koparım hayat elimden aldıkların için için yanarım dalından kopmuş bir gülüm bugün olmasa bir sonraki gün solarım ama solmayan sen ve senin aşkın içimde kalacak kara gün |