ellerimi açarken gök yüzüne bana medetsin Ya Rab!
bilirsin ki ben nerede olsa senden izler aradım
hep de var olduğunu bile bile
şu karalı yüreğimi paklamaya deryalar bile az gelir

ak pak secdelerin içinde tut beni
olmazsa tutup alışta göm bu teni
dindir benim şu hasretimi

ruhumun bir mum ışığı bile kalmadı eridi
dibini bulamaz çünkü
bir hoş oluyorken yüreğim
içimde aşkın hep sızım sızım sızlıyor
hükmün ihtişamın da erirken yan çiziliyor iblise

kitabının harf harf hatmi içinde eriyor bu kurumuş bedenim
hazan kış düğümler yüreğim de ilk ve son yok gibi
ve sevgi çözülünce özüme isyanımın tutulmaz seli

sevaplarımın yokluğu içim de zaten bin bir ukde
ruhum derinliğine dalıyor o muhteşem görkemin de
ulaşılacak yakınlıklar üşenişlerimin çok çokta uzağında artık

aptallık sökerken inancımı iman tahtamdan

dağlardan düştü kainat
fantastik duygular içinde yoğruluyor tüm bedenler
duy artık duy beni Ya Rab!
senden titreyişimin tesiri indi tüm hücrelerime kadar

oysa dert de derman da yalnızca sende
oysa bu günahkar kendi eli ile işledi tüm cürümlerini
ama yine yalnızca sen vardın içimde

sade ve pak adına ne varsa yükledim dönülmez katara
bak işte kördüğüm oldu tümden dimağım
bağışlayıcılığına bir arzuhalim var makamına doğru yolladığım

açışta /al istersen…




(14.02.2014) AZAP…




Tüm dostlara hayırlı cumalar diler ve sevgililerimiz can anne ve babalara sevgiler sunar ellerinden öperim kalın esenlikler içinde...