Sökemeyecek şafağa bin umut bağlamışım
Yıldızları yüreğime dökerek ağlamışım
Ay ışığıyla bir nebze ferahlık sağlamışım

Gamlı dağların ardından doğamayan güneşim
Karanlığımı ışığa boğamayan ateşim

Nasıl arzulandığını sevildiğini sezen
Aykırı yerlerde mağrur kendi feylinde gezen
Özlendikçe inadına zıt yörüngeler çizen

Yedi kat arşı süsleyen binbir renkli özellik
Muhteşem yaratılmış bir göz alıcı güzellik

Umursamaz halleriyle kahreden edasıyla
Harabeye döndüren o mahveden vedasıyla
Dönüp duran hayaliyle çınlayan sedasıyla

Ardına bile bakmadan çekip giden sevgili
Hiç acımadan bıkmadan azap eden sevgili

Yakınıma uğramayan tek ışın göndermeyen
Dağıttığı aydınlığı akşamüstü dermeyen
Başkalarıyla gülerken selam bile vermeyen

Ahir zaman hayırsızı asrın en vefasızı
Yetmedi mi bunca zaman çektiğim cefa sızı

Emeğimle yeşerttiğim hayatım hazan oldu
Aşkımın şavkı kalmadı o nur söndü can soldu
Sonsuza savruluyorum verilen zaman doldu

Sevecek gücüm kalmadı gönül yorgun kalp yorgun
İlk vurgunu atlatmadan yaklaşıyor son vurgun

Onur BİLGE