ZAMAN
Dağ başı duman olur
Zaman içinde Bir bebe gülüşü alır Bütün duman koyuluğunda ki hüzünleri Sabah olur mahmur yüzlerde Yeni günün telaşı Ardından çok ardından Zaman geçer yıl olur Kızıl renge bürünür bir yaprak Sonbahara tebessüm tadında Ve ya yakamoz olmak suda Güneşin aydın anında Bir sabah kar yağar tanelerini tanıyamazsın üşütür Sıcak yüreğini hüzün koyulunda Bir soğuk ürperti düşerse Bil ki üşüyen benim! Bir ağıt, bir isyan ve sevgi besleyen Yüreklerde Bir sessiz çığlık Kopar bil ki seslenen benim |
okunmaya değerdi
sevgimle