SAYMOCigara kağıtlarına hatıralarını yazar Saymo. Sonra içine acı tütününden koyup sarar nasırlı elleriyle. Cigarasından her yudum alışında gözleri biraz daha dolar. Küflenmiş tütünden mi yoksa küflenmiş hayatından mı, Acı küfleşir, dumanlaşır savrulur mabet çayına. Sürgünün kuşları gördüklerini ağıtta döktüklerinde, Dengbejlere susup, dinlemek kalır. Hatıraları kucak açtıkça gözlerinden akan yaşlar, Çatlamış ve kırışmış yüzünde terk edilmiş bir köy bırakır. Cigarası bitince bir tane daha sarar Saymo, Yarım kalmış hatıralarıyla kaldığı yerden devam eder… ‘’Masumiyet üç katlı’’ derdi Saymo. Her katında ihanet, her katında korku. Ve bunları besleyen sevgi. Besteleyen; insan, dinleyen; insan, unutan; insan… Yunus YILMAZ |