Parantezler kapanır uzunlamasına
ve geçerken eşikten
yırtılır zaman.
Ödünç alıp bedenden ruhu
ortaya çıkan kıvamsız girdap
götürür iklimine,
buharlaştığında mekan
rengini kaybetmeden...
Muhacir bir yeraltı güneşi
akseder
nefessiz ve loş bodrum
duvarına
mehtabı kutsayan kurtların seranatı
sinmiştir evvel geceden...

Birden açılır yok dünyalara ışıksız tüneller...

...mavi kanatlı portakalın kesesindeki tecrit düşüncelerin Pikasso resimlerinde çarpık yaşamasının zihin acıtan burjuva pespayeliği çoğaltıp azaltırken raksını sarkacın ve savrulup sallanırken bedensiz ruhun ve uzak evren iblisleri gevşek kayalar gibi yuvarlanınca pastel dünyana renk veren inanışların haklılıklarını dayatacak coğrafyaları görmemeye sabırsızlanmak kan kaybettirmez hiç bir rüyaya ve anlaşılmaz olduğundan üzer insanı çünkü uyandığında gördüğünün aksine...

Beden ruha iade olunup
mahmurca açılır parantez
ve başlar hükmü
zamanın ve mekanın...

...sonsuzluk kadar sıkıcı.