KÖYÜME DÖNEÇEĞİMŞehirin pis kirli havasından. Bıktım ben köyüme döneçeğim... Senlik ile benlik davasından. Bıktım ben köyüme döneçeğim... Kula yapılan hep kulluklardan. Emirlerden vede buyruklardan. Her nereye gitsem kuyruklardan. Bıktım ben köyüme döneçeğim... Müsyö’lardan hemi madam’lardan. İnsan yiyen vahşi yamyamlardan. Her gün yapılan onca zamlardan. Bıktım ben köyüme döneçeğim... Dost gibi görünen düşmanlardan. Vaadlerden hemde yalanlardan. Şu masum canlara kıyanlardan. Bıktım ben köyüme döneçeğim... Dostun kuyusunu kazanlardan. Doğru işleri hep bozanlardan. Gariplere dost kin kusanlardan. Bıktım ben köyüme döneçeğim... Yalan hayalden ve yalan düşten. Sanal sevgiden sahte bir eşten. Yapmacık olan çirkin gülüşten. Bıktım ben köyüme döneçeğim... İnsan tipli bir çok hayvanlardan. Dost görünüp sokan yılanlardan. Devleti milleti soyanlardan. Bıktım ben köyüme döneçeğim... TAŞGIN,ım bunca çok rezillikten. Yoksulluktan hemde fakirlikten. Birlikten değil dost ikilikten. Bıktım ben köyüme döneçeğim... H.S:10 09.02.2014 (Zekeriya TAŞGIN ) Şiir’in ilk kaleme alınığı Tarih:11.11.1999 |