Güneş özlemle doğar semasından nicedir.
Albenisi kudretten efsanevî ecedir.
Leyla’nın usaresi bu şehirde gecedir.
Mecnunu kıskandırır hayal meyal İstanbul.


Minareleri elif yedi tepe yedi renk.
Tamburi Cemil beyin nağmesindeki ahenk.
Yok bu cihan içinde onun miyarına denk.
Cennetten bir esinti hayal meyal İstanbul.


Nedim bir taşı için feda etmiş Acem’i.
Sevdası sürgün etmiş Frengistan’a Cem’i.
Eli kanlı nigar mı elif soylu ece mi?
Cihangirler mest etmiş hayal meyal İstanbul.


Kızkulesi incecik sinesinde mavinin.
İçimizde yankısı katresi semavinin.
Manasını doldurur şiirde kallavinin.
Divanlarda efsane hayal meyal İstanbul.


Rüyasını süslemiş Fatih’in bin bir gece.
Hayalini kurmuş hep çözmüş nice bilmece.
Her şeyiyle ram olmuş Sultan’a billur ece.
Şimdi Fatih’i anar hayal meyal İstanbul.
08.02.2014 İbrahim KİLİK