Yine süzmüş gönlünü dökmüşsün dizelere
Her sözün bir ah olmuş sesini getiriyor
Bense ne zaman alsam kalemimi elime
Ne içim ferahlıyor,ne dilim çözülüyor...

Dünyada bir yabancı gibi dolaşıyorum
Herkes soruyor:’’ Neden?’’ Bakışlarımda ne var?
Kim bilir gözlerimde neleri taşıyorum?
Belki de kainatın derdini görüyorlar...

Evet zamana karşı yaşlanıyor bedenim
Fakat gönül bir zerre almıyor nasibini...
Ne azalır içimdeki çocuğun beklentisi
Ne gençliğimin aylak,neşeli gülen sesi.

Her şey sanki bu günden,taptaze yüreğimde
Üçüncü tekil şahsım tüm literatürlerde
Bilirim kimsenin derdi benzemez birbirine
Benzemiyor benimki de bildiğim hiçbir şeye

Basiretsiz yüreğimden damlayan bu dizeler
Siyah beyaz bir kuş gibi havalansın ve konsun
Gözlerinin bakacağı herhangi bir bahçede
İsterdim ki sevdiceğim senin gönlün şad olsun......