KARANLIK KUYULARIM
Düşüncede boğuldu cümlelerim.
Kendimden korkar oldum. Düşünceler karanlık... Hasret içinde kıvrılan acılar, Düşlerin getirdiği yorgunluktur... Bilmiyorum ki hangi kuyunun içindedir yüreğim. Boynum bükülmüş, ellerim karanlık yüzümde, Simsiyahlar içinde benliğinin silueti karşıma dikilir. Parlayan yüzünü görürüm bir ışık hüzmesiyle, Hiçbir yol bulamazken, zemheride kaybolma şimdi... Siyaha çalan dünyamda, İsyancı bulutlar perdeliyor Hilal’i. Hayata dair müebbet bir ceza almışım sanki. Ümit Mola |