SANA BİR ÖZÜR BORÇLUYUM DELİKURT!sana bir özür borçluyum Delikurt delicesine seven kurt; hani fakir ve öksüzdüm ya zordu benim için dünya bir o kadar da dediklerine göre akıllı ve hoşmuşum ya herkesin gözü üzerimde kitaplar getirirdin bana al kardeşim oku diye ilk okuduğum roman Delikurt ve ardından başlayan bizim romanımız yere-göğe sığmayan sevdamız önce biz kendimize yakıştıramadık sonra hiç kimse bize.... biatın vardı kendine büyük mü söylemişsin ne ’önca vatan aşkı, sonra sen’ ikisinden biri olmazsa ölürüm yaşayamam diyen yine sen halâ sorabilirsin mehtaba seninle baktığım gibi hiç kimseyle bakmadım inan ayışığı anlardı ancak arzuların dayanılmazlığını sen Delikurt atın yoktu maziden gelen motorun vardı şahlanan davadan davaya koşan kaç kere kurşunlara geldik ateş çemberlerinden geçerken delinmedik..ölmedik... ihtilal olmuş dediler aşk mamuru gözlerimin önünden bir sabah seni alıp gittiler sen kelepçelere teslim oldun bense acımasız hayata susturmaya çalıştım kendimi aşkı zafiyet bilerek güçlü kılmak için kendimi kurutmaya çalıştım sevgimi sana özür boçluyum Delikurt bilemedim sevginin kıymetini seninse zindanlarda gittikçe büyüdü sevdan Yusuf oldun medrese olmuştu sana zindan her mektubun geldikçe gül ve dua kokan, hasret yakan eridim korkaklığımdan ben hayata teslim oldum Delikurt vazgeçtim vazgeçilmez aşkımdan! hayaller kuruyordun harf harf satır satır bir yuva örüyordun sabır timsali ruhundan isimler veriyordun doğmamış çocuklara oğlumuz olursa Kürşad İslam kız olursa Aybike Nur haberin yoktu ki yaprak gibi savrulduğumdan melekler annenin duaları kadar gözyaşın kadar yağmur metanetin kadar nur..onur alnından öpülesi kadar.. kavuşsaydık biterdi! tencere-tabak olurdu dillere ayak olurdu ’bir yüzü vatan bir yüzü ben’ çift yönlü hançerdi bir o kadar masum ve temizdi hiç çıkarmadık kınından yiğitçe taşıyan sen oldun ve bedelini ödeyen sen. yıllar sonra aydınlandı zindan özgürlüğün kapıları açıldı koşarak geldiğin kapım aşka küsmüştü, kapalıydı eski ben yoktum artık yontulmuş bir kadın vardı! Sana özür borçluyum Delikurt aşkını katletmişti ihtilâl aşkın darağacında kalmıştı hep kurtulman için dua etmiştim kavuşmak imkansız bir hayaldi dualarım kabul oldu ya Delikurt biliyorum sevmek suç değildi lakin en büyük darbe genç yüreklere indirildi aşk hüküm giydi biliyorum sen böyle diyorsun! ’biz aşkı feda ettik vatan sağ olsun!’ nice aşklar idam edildi sana özür borçluyum Delikurt milletimiz baki olsun devletimiz var olsun |
Beşinci Mevsim'in Şiiri.
Peki vatan mı, sevgili mi?
Öncelik atamak zor.
Yalnız şunu söylemeliyim, ne dediğim anlaşılsın için.
Bir ağabeyimiz vardı. Evlenmeden ölebilme (kara ellerin sıktığı kurşunlarla şehit edilme) ihtimali hatırlatılınca; gülerek "benden iyisini bulur" demiş.
Şimdi Onlar bu vatanı sevmişti; bu vatanı sevmemiz içinse Onlar vardı vesselam.
Ne değişti şimdi?
İyi adamlar iyi atlara binip gittiler.
Çok saygımla.
deniz_tayanç tarafından 2/6/2014 4:39:17 AM zamanında düzenlenmiştir.