Şerefsizlikten daha sert yatak, daha keskin soğuk, daha acı sefalet olur mu? EiCHENDORFF
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
KİMSESİZLER
nur49
5,0 / 9 kişi ·6 beğenme · 3 yorum · 5006 okunma
 KİMSESİZLERKaldır başını yavrum, Utanma! Utanmayı unutanlar utansın. Yanarken tepelerinde bin mumluk ışık, Görmeyenler gözleri açıkken, El yordamıyla gidenler. Sönmüş kandiller gibi yürekleri kapkara, Ruhları matlaşmış sevgisizlikten. Gözlerine bir is perdesi çekmiş ki para, Sanki götürecek mezara… Seni çocuğum, seni Görmeyenler utansın! Kaldır başını utanma, Utanmayacaksın! Bir bilsen gözlerindeki aydınlığı, Ellerinde umut tomurcukları, Yüreğinde ateşle Sen güneşten de sıcaksın. Uzat; ver elini bana, İçimde çalkalanıyor deniz. Sen benim geleceğe çizdiğim iz, Güzelliğe ektiğim Tohum, Boy vereceksin bir gün, biliyorum… Şimdi büyük sandığın, Bakışıyla utandığın bir sürü cücenin Atlayacaksın bir adımda üzerlerinden. Elimi Tut! Sen de diğerine uzat elini, sıkıca tut. Unutma, bir hiçtir Haksızlığa susan dil, Doğruyu duymayan kulak, Gerçeği görmeyen göz. Sen insansın, tertemiz. Ver elini bana, içimde çalkalanıyor deniz. Sen, Sen benim geleceğe çizdiğim iz… Hâlenur Kor ************************************************************* İnternette Türkçe Olimpiyatlarında Okunmasını anlatan yazı: Kimsesizlik her yerde her zaman vicdanlı olan herkesi ürperten bir hadisedir. Kimsesizlik aynı zamanda sahipsizliktir. Kimsesizlerin sahibi, kimsesizleri yaratan, kimsesizlerin kimsesi olan Allah’tır. Herkes hayatının değişik virajlarında nice kimsesizlerle karşılaşmıştır. Onları görünce içi burkulmuş, boynu bükülmüş ve inkisar-ı kalb içerisinde onlara dua etmişlerdir. Kimsesizler hayatta zor durumda kalmış mustar hale gelmiş kimselerdir. Hz. Yunus (a.s) gibi mustarların duasına icabet eden Hz. Allah’tır. Kimsesizler bazen kader denk çizgisinde kimsesizlerle buluşur. Kimsesizlerin yazdığı “kimsesizler” şiiriyle isteklerine cevap verilir. İşte bu kimselerden bir tanesi Madagaskar’ın Antananarivo şehrindeki Işık kolejinde okuyan Daniel’dir. Madagaskar devlet okulunda okuyan Daniel Rakotonomenjanaharary isimli Madagaskarlı öğrenci Işık kolejlerinin düzenlediği liseler arası matematik olimpiyatlarına katılır. 1200 kişilik şehir çapındaki olimpiyatta birinci olur. Okul yönetimi Daniel’i burslu olarak okutmak ister. Bu vesileyle Daniel’in velisiyle görüşmek üzere veli ziyaretine giderler. Ziyarette Daniel’in öksüz ve yetim olduğunu, Daniel’e babaanne ve dedesinin baktığını öğrenirler. O yaşlı ve fakir insanların küçük bahçelerinde domates yetiştirip satarak geçindiklerini öğrenirler. Daniel için o parasızlık içinde her gün mum alıp yirmi metrekarelik gecekondularında okutmaya calışırlar. Kolej burslu olunca çok sevinirler. Antananarivo Işık koleji öğretmenleri, bu başarılı öğrencinin bu yıl düzenlenecek olan Türkçe Olimpiyatında şiir dalında yarışmasını isterler. Bu vesileyle Daniel’in okuması için bir şiir aramaya başlarlar. Öksüz ve yetim (kimsesiz) olduğunu bildikleri için, internette kimsesizler ile ilgili bir şiir ararlar. Karşılarına bir şiir sitesinde Halenur Kor hanımefendinin yazmış olduğu “Kimsesizler” şiiri çıkar. Şiiri okuduklarında, şiirin sanki Daniel için yazıldığını düşünürler ve Daniel’in bu şiiri okumasına karar verirler. “Kimsesizler” şiirini sizinle paylaşmak istiyorum; Kaldır başını yavrum, Utanma! Utanmayı unutanlar utansın. Yanarken tepelerinde bin mumluk ışık, Görmeyenler gözleri açıkken, El yordamıyla gidenler. Sönmüş kandiller gibi yürekleri kapkara, Ruhları matlaşmış sevgisizlikten. Gözlerine bir is perdesi çekmiş ki para, Sanki götürecek mezara… Seni çocuğum, seni Görmeyenler utansın! Kaldır başını utanma, Utanmayacaksın! Bir bilsen gözlerindeki aydınlığı, Ellerinde umut tomurcukları, Yüreğinde ateşle Sen güneşten de sıcaksın. Uzat; ver elini bana, İçimde çalkalanıyor deniz. Sen benim geleceğe çizdiğim iz, Güzelliğe ektiğim tohum, Boy vereceksin bir gün biliyorum… Şimdi büyük sandığın, Bakışıyla utandığın bir sürü cücenin Atlayacaksın bir adımda üzerlerinden. Elimi tut! Sen de diğerine uzat elini, sıkıca tut. Unutma, bir hiçtir Haksızlığa susan dil, Doğruyu duymayan kulak, Gerçeği görmeyen göz. Sen insansın, tertemiz. Ver elini bana, içimde çalkalanıyor deniz. Sen, Sen benim geleceğe çizdiğim iz… Hâlenur Kor Bu sene Türkçe Olimpiyatlarında Daniel’i bu şiirle izleyeceksiniz. Kendisini dinlediğim zaman çok hüzünlendiğim ve ağladığım bu parlayan yıldız “kimsesizler”i sizlere tanıtmak ve takdim etmek istedim. Necdet İçel |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
KİMSESİZLER şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
nur49Benden de saygılar, selamlar Mehmet Ali Bey...
Çok teşekkür ederim efendim.
Çok teşekkür ederim efendim.
Cevap Yaz
Haksızların narasından haklıların iniltisinin duyulmadığı dünyada ar namuslu her yaratık utanır çünkü utanmak kabahatı olanlardansa edepli olanlarındır edepli olan utanır aman olaki edepsizlerle kaybolup gitmemesinden korkup utanır kutlarım güzel bir konuyu harika dille anlatmışssınız saygılarımla efendim
Bu yoruma 1 cevap yazılmış.
Çok teşekkürler efendim.
Çok seneler önce yazdığım bir şiirdi.
Tok olanlar, aç olanları anlasa, düşünse biraz, dünyada aç kalmaz...
Maalesef, çoğu empati yapmıyor, gününü gün ediyor.
Saygılar sunuyor, iyi günler diliyorum.
Çok seneler önce yazdığım bir şiirdi.
Tok olanlar, aç olanları anlasa, düşünse biraz, dünyada aç kalmaz...
Maalesef, çoğu empati yapmıyor, gününü gün ediyor.
Saygılar sunuyor, iyi günler diliyorum.
Şiir Künye
Kayıt Tarihi
: 5.2.2014 00:04:00
Puan
: 45.0 / 9 kişi
Okunma Sayısı
: 5006
Yorum
: 3 yorum
Beğeni
: 6 kişi
Şiiri Beğenenler
Popüler Şiirleri
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.
İçimde çalkalanıyor deniz.
Sen benim geleceğe çizdiğim iz,
Güzelliğe ektiğim Tohum,
Boy vereceksin bir gün, biliyorum…
Şimdi büyük sandığın,
Bakışıyla utandığın bir sürü cücenin
Atlayacaksın bir adımda üzerlerinden.
Elimi Tut!
Sen de diğerine uzat elini, sıkıca tut.
Unutma, bir hiçtir
Haksızlığa susan dil,
Doğruyu duymayan kulak,
Gerçeği görmeyen göz.
Sen insansın, tertemiz.
Ver elini bana, içimde çalkalanıyor deniz.
Sen,
Sen benim geleceğe çizdiğim iz…
Hâlenur Kor
Okunası şiirdi severek okudum
Usta kalemi alkışlıyorum
Haz aldım okurken
____________________________Saygılar