O Son Vedanın ÖtesindeBen bu unutuşu kendi kalbimden tanıyorum Hiç yaşanmamışçasına aşk içimde çürüyor Ettiğim her yeminin bir günahı var Bir daha yeşermeyen umutlar bedelini ödüyor Ben bu yüzü aynamdan tanıyorum Alnımda kuru dereyatakları Başımı koyduğum yastıklarda çakıl taşları Göz kuytularında mor şafaklar Ben bu serzenişi bir martıya adıyorum Teknemin göğsüne vuran dalgaya Zaman; diyorum, ömrümün isimsiz şahidi Zaman beni sensiz tamamlıyor Ben bu suyu yalnız içiyorum Ben bu köprüden yalnız geçiyorum Biliyorum, o son vedanın ötesi var Biliyorum, bütün bunların ötesinde bu unutuluş bekliyor |