Benim uçurtmalarım yalnız uçar bu şehirde
Sigaramı yaktım gidiyorum
Bu şehrin Donkişot sokaklarında hayatımın mastır ını yaptığım dükkan ilk aşkımı tattığım kaffe.. Limon sarısı yüzlerin Maymuncuk kemiği çıkmış gözlerin yerinden sökülmüş parke taşları gibi öksüzlüğün romanını yazar. kahkahalar bedeninden kocaman hiç uyumuyor bu gece yıldızlar kadehin yarımı kadın, yüzü beyaz mermer yüreğim özgürlüğünü unutmuş sızlar güneşi hiç görmedim bu şehirde yüzümün güldüğünü düşünüyorum ara-sıra ama mimiklerim beton kadar donuk. kime dokundumsa bir yanı yara Ruhsuz duvarlar çok....soğuk. |